رنگ لباس و روحیه

 

رنگ‌های روشن شادی‌آورند

به‌طورکلی رنگ‌های روشنی که نوعی شادی و سرزندگی را با خود به همراه دارند، باعث شادابی و نشاط افراد می‌شوند. وقتی شما لباس‌هایی با رنگ‌های روشن و نزدیک به رنگ‌های طبیعت به تن می‌کنید، هم برای خودتان نشاط روحی به همراه می‌آورید و هم برای اطرافیانتان. از سوی دیگر، پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های تیره و خنثی مانند مشکی یا خاکستری مشکلاتی مانند حس اندوه، غم و کرختی را در خود فرد و نزدیکان او ایجاد می‌کند. نگاه کردن به رنگ‌های شاد، باعث افزایش سلامت روانی جامعه می‌شود. مکانیسم شاد شدن در اثر مشاهده رنگ‌های زیبا و روشن در بدن هم به این صورت است که ذهن افراد به محض دیدن این رنگ‌ها، زیبایی خاصی از محیط برداشت می‌کند و به نشاط می‌رسد. رنگ‌های شاد و روشن پیام‌های خوشی را از خود متصاعد می‌کنند و باعث رضایت‌خاطر افراد می‌شوند. در حدیث معروفی از پیامبر بزرگ اسلام(ص) آمده: «نگاه کردن به سبزه باعث افزایش نور چشم می‌شود.» این افزایش نور چشم به واسطه طراوت و شادابی پنهان در رنگ سبز طبیعت است که به روان ما انسان‌ها انتقال پیدا می‌کند.

آدم‌های افسرده، رنگ‌های تیره

حتما می‌دانید که همه ما انسان‌ها به‌طور ذاتی به دنبال شادی، خوشحالی، زیبایی و زیباگرا هستیم و به همین دلیل علاقه فراوانی به رنگ‌های شاد و زیبا داریم. شاید با استناد به همین دلایل بتوان گفت گاهی آنهایی که به رنگ‌های تیره و خنثی مانند مشکی یا خاکستری علاقه دارند، به نوعی از برخی ناراحتی‌های روانی مانند افسردگی یا انزوا رنج می‌برند.

البته گاهی استفاده از رنگ‌های تیره نوعی قرارداد اجتماعی است و نمی‌توان آن را نتیجه افسردگی یا حزن و اندوه یک جامعه دانست؛ مثلا ممکن است پوشیدن لباس‌های خاکستری، قهوه‌ای یا سرمه‌ای از قوانین شرکتی باشد و پیروی از چنین قانونی به‌هیچ‌وجه به معنای افسرده بودن کارمندان آن شرکت نیست. استفاده از رنگ‌های روشن و شاد در جامعه باعث بروز شادی عمومی، نشاط، تمدد اعصاب، بالا رفتن قدرت تصمیم‌گیری، دوری از پرخاشگری و استرس و اضطراب و رسیدن به آرامش می‌شود به این ترتیب سلامت روانی افراد جامعه تامین خواهد شد، حتی ممکن است اعتماد به نفس در چنین جوامعی بالاتر هم برود.

رنگ لباس، حال روان

رنگ لباس‌‌هایی که می‌پوشیم، به همان اندازه که بر روان دیگران تاثیر می‌گذارد، می‌تواند بر روان خودمان هم تاثیرگذار باشد. یعنی نوعی تطابق روانی بین فرد و لباسی که می‌پوشد ایجاد می‌شود و رنگ لباس شادی یا اندوه درونی را در فرد ایجاد یا به او القا می‌کند. به عبارت ساده‌تر، می‌توانیم با رنگ‌هایی که در طول روز از آنها استفاده می‌کنیم، با دنیای درونمان ارتباط برقرار کنیم در صورتی که با دیدن رنگ لباس دیگران با روحیه آنها آشنا می‌شویم. البته تفاوت چندانی در این دو نوع ارتباط روانی با رنگ‌ها وجود ندارد و نقطه مشترک هر دوی آنها این است که بر سلامت روانی تاثیرگذار هستند. به همین دلیل به تمام اعضای خانواده توصیه می‌شود برای حفظ نشاط و شادابی خود و خانواده‌شان در خانه لباس‌های مرتب و با رنگ‌های شاد و روشن بپوشند.

معلم‌ها و مربی‌ها رنگ روشن بپوشند

توصیه ما که آموزش و پرورش هم آن را به معلم‌ها، به‌خصوص معلم‌ها و مربی‌های دبستان و پیش‌دبستان، ابلاغ کرده، این است که حتما هنگام حضور در کلاس، لباس‌هایی با رنگ‌های شاد و روشن بپوشند. منظور ما از رنگ شاد حتما استفاده از مقنعه، مانتو یا پیراهن‌هایی با رنگ سرخابی و نارنجی نیست؛ منظور رنگ‌هایی مانند کرم، لیمویی، آبی آسمانی، سفید یا سبز است. از آنجا که روحیه کودکان ازما بزرگ‌ترها لطیف‌تر است، دنیای آنها با شادی، نشاط و بازی همراه است و سلامت روانی‌شان به آن بستگی دارد و شخصیت آنها هنوز در حال رشد و شکل‌گیری است، ارتباط‌های آنها بیشتر به صورت لمسی است. یعنی بچه‌ها از قدرت ذهن و تجزیه و تحلیل‌های منطقی، کمتر استفاده می‌کنند و به همین دلیل ارتباط آنها با محیط اطرافشان بیشتر به صورت کلامی و دیداری است. به همین دلیل هم از مربیان مهد یا والدین کودکان خواسته می‌شود در ارتباط کلامی از صداهای ظریف و لفظ‌های زیبا (مانند عزیزم، قربونت برم، خاله‌جون یا...) برای ارتباط برقرار کردن با کودک استفاده و در حوزه دیداری هم با پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های شاد با کودک ارتباط بیشتری برقرار کنند. اصلا به دلیل همین لطافت روحیه بچه‌هاست که معمولا در دبستان‌ها و مهدهای کودک از رنگ‌های روشن و شاد برای رنگ‌آمیزی در و دیوار استفاده می‌شود. بچه‌ها در چنین فضایی سلامت روانی و آرامش بیشتری دارند و قادر به تحمل محیطی غیر از محیط خانه برای چند ساعت متمادی خواهند بود. بچه‌ها با چنین فضایی می‌توانند ارتباط عمیق‌تری برقرار کنند.

پوشیدن لباس‌هایی با رنگ شاد به مادران و پدرانی که فرزند کوچکی در خانه دارند نیز توصیه می‌شود.